Fra Angelico

(ook: Beato Angelico, Guido di Pietro of Giovanni da Fiesole)

Italiaans paneelschilder en frescoschilder, incidenteel eveneens werkzaam als boekverluchter, en de voornaamste vertegenwoordiger van de eerste generatie van de Florentijnse vroegrenaissance. Geboren ca 1387 of 1400 bij Florence, overleden op 18 februari 1455 in Rome. Naar Vasari meldt trad Fra Angelico als reeds geschoold schilder toen hij twintig jaar was in bij het dominicaner klooster in Fiesole bij Florence.

In 1436 verhuisde hij met de andere kloosterlingen naar het klooster van San Marco in Florence, dat aan zijn orde was geschonken door Cosimo de’  Medici. Op uitnodiging van paus Eugenius IV ging hij in 1447 naar Rome, vanwaar hij echter reeds een jaar later, na zijn keuze tot prior van San Marco naar Florence terugkeerde. Na het verstrijken van zijn ambtstermijn in 1452 bracht hij zijn laatste levensjaren weer door in Rome, waar hij in de kerk van Santa Maria sopra Minerva begraven ligt.

De magistrale wijze waarop Fra Angelico met een helder en zuiver gevoel voor vormen en met tere transparante kleuren de schoonheid en de verheerlijking van de Madonna en de vroomheid van de heiligen tot uitdrukking wist te brengen, heeft zijn roem gevestigd als kunstenaar van een diep gevoelde religiositeit.

Hoewel Fra Angelico’s opleiding aanvankelijk plaatsvond onder de supervisie van de boekverluchter Lorenzo Monaco in het klooster Santa Maria degli Angeli, is hij nooit een “miniatore” genoemd. Integendeel, het eerste document dat hem betreft, daterend uit 1417, noemt hem specifiek een schilder. Desondanks is het mogelijk om in ieder geval een aantal miniaturen uit een handschrift thans bewaard in het Museo di San Marco aan hem toe te schrijven. Andere toeschrijvingen zijn schaars.

Zanobi Strozzi is de meest getalenteerde leerling van Fra Angelico.

Catalogus

Florence, Museo di San Marco

Cod 558 missaal, Florence, ca 1424-1425 en 1428-1430 verluchting deels door Fra Angelico: 40 miniaturen en deels door Zanobi Strozzi: 11 miniaturen

Literatuur

Kanter 1994, p. 332-339, nr. 48